Το άρθρο εξετάζει το διαχρονικό ζήτημα της ελευθερίας και της σχέσης της με την έννοια του προσώπου, μέσα από τον μύθο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή στο έργο Αδελφοί Καραμάζοφ του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Η ανάλυση δεν περιορίζεται σε λογοτεχνικό ή φιλοσοφικό επίπεδο, αλλά προσεγγίζει το θέμα μέσα από τη χριστιανική ανθρωπολογία και ειδικότερα την ερμηνευτική προσέγγιση του Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα. Το άρθρο αναδεικνύει πώς η θεολογία μπορεί να διαλεχθεί δημιουργικά με τη νεωτερικότητα και τη λογοτεχνία, φωτίζοντας ζητήματα που αγγίζουν τόσο την ανθρώπινη εμπειρία όσο και την κατανόηση της θείας ελευθερίας.